Niedzielnie.

A w niedzielę:

godzina funkcjonalnego,

Wysokobiałkowy i węglowodanowy posiłek po i przed treningowy.

półtorej godziny jogi,

rest.

Takie luksusy niedzielne.


Pozdrowionka,
R.

Kot zwraca uwagę, ze kofeinka na spalanie też weszła.

Yogo-bella part.1

Mam 6 par w miarę nowych legginsów, których używam.

+ kilka starszych, nudnych już ale ciągle dobrych par, które jeszcze zakładam czasami.

A tu 4F wyskakuje  z takim printem na ten sezon.

  I jak żyć?

:(

R.

A kot mówi, żebym poszła i tylko przymierzyła.

Tak, "TYLKO przymierzyła".

A jak będą pasować?!

Dialogi na cztery nogi.

- Jakby to było dobrze, jakbym miała cztery nogi.
- Akurat by było dobrze. Dwie by pani od razu zgubiła, dwie zepsuła i dalej by było to samo: Panie Sławku* pomocy.

Z pozdrowieniami,
dwunoga R.

Kot ma niby cztery, a ruchliwy jest jakby miał aż jedną.
I to zepsutą.



*Pan Sławek jest masażystą i fizjoterapeutą.

Poznaniacy i Kaszubi.

Poznaniacy i Kaszubi mają wspólny mianownik.

Pyrek z gzikiem czy kartofel ze śledziem,

ziemniak to ziemniak.

Zawsze dobry i od razu wiadomo co zjeść, a reszta  to już tylko dodatki.

W komplecie z wyśmienitym żurkiem, 

pyrka z gzikiem, pieczona w piecu opalanym drewnem, 

została pożarta w „Dymie na Wildzie”.

Smacznego.

R.

Kot mówi że owszem, też reflektuje,

ale bez ziemniaka.

Na Wildzie.

W „Dymie na Wildzie”
znakomita kawa

I towarzystwo błogosławionego Jana Prezbitera.
I można czekać ile trzeba, na co trzeba, z przyjemnością.

R.

Kot z córkami, pilnują się w domu nawzajem. 

Aż strach się bać.

HAI !

はい

いただきます

Nie, nie uczę się nagle japońskiego, ani nie poszłam nawet na kendo.

(Choć w sumie... pomysł szalony, a ludzie dają radę.) 

Tak mnie naszło. 

Zjadła bym sushi, ale jak sobie nie zrobię, to sobie nie zjem. 

A kupne mi nie smakują tak jak własne.

Leniwie pozdrawiam.

R.

 A kot mówi, że lenistwo to pierwszy stopień do piekła.

A ciekawe, którym stopniem do piekła jest patologiczne obżarstwo, albo robienie afery z kotem sąsiada o 5 rano.

Gorzkie truskawki.

W luźnej rozmowie z mamą, dowiedziałam się, że odpuściła sobie w tym roku robienie powideł truskawkowych. Już więcej robić nie będzie. Za ciężko jej.
Dobrze, że zaczyna odpuszczać, dawno już powinna zwolnić i bardziej o siebie zadbać.

Więc przejęłam pałeczkę.
Po morderczej walce o przepis, bo "na oko to chłop w szpitalu umarł" , słoiczki wychodzą słodkie i pachnące latem.
Mamine w smaku.


Maminy przepis na powidła truskawkowe (i sok)

Na 2-3 łubianki truskawek drobnych i dobrze dojrzałych (1 łubianka = 2 kilo),
wziąć 1 do 1,5 kg cukru (nutka "na oko" musi zostać).
Truskawki umyć, odszypułkować, większe przekroić na pół.
Zasypać cukrem i odstawić na noc.
Dnia kolejnego odlać z truskawek  powstały sok.
Truskawki mieszając, gotować niedługo aż zrobią się "szkliste". 
Część można pognieść tłuczkiem do ziemniaków jeśli trafiły się zwięzłe i nie rozpadają się same.

Wkładać w wyparzone słoiczki, zapasteryzować.

Sok poprzelewać w słoiki, butelki i zapasteryzować j.w.


Ale jednak gorzkie to będą powidła.
Zaprawione już na zawsze goryczą przemijania.

R.

Kot w milczeniu, 
ukradkiem ociera łezkę ogonem.